۴ سال است که گروهی از دوستان اهل دل وعاشقان اهل بیت روز قبل از۲۸ صفر درمنزل پسر عمه ام  دورهم جمع می شوند و مشغول پختن سمنوی نذری می شوند.

سمنو نذر خانم فاطمه زهرا (سلام الله علیها) است ، فضه خدمتکار آن حضرت روش پختن سمنو را از ایرانی ها یاد گرفته بودند و برای آن حضرت تهیه می کردند.

سمنو نذر سنگینی است و دشواری های خاص خودش را دارد.از یک هفته قبل آمد  و رفت وشور خاصی برپا می شود.

پاتیل سمنو را دو روز قبل بر روی اجاقی که با آجر و گل درست کردند می گذارند تا همه چیزبرای مراسم آماده باشد.

با اذان صبح روز ۲۷ صفر کار شروع می شود . گندم هایی که از چند روز گذاشته بودند تا

جوانه بزند. داخل چرخ گوشت می ریزند تا شیره آن را بگیرند.

همه به هم کمک می کنند و برای راه انداختن بساط سمنو شور و هیجان دارند. روی پاتیل توری می کشند و شیره گندم را داخل آن می ریزند، آرد هم به آن اضافه می کنند وهم می زنند.

چون می گویند باید میان ۳ اذان سمنو پخته شود نزدیک اذان ظهر که شد اجاق را روشن می کنند.

به همین ترتیب تا اذان مغرب وتا اذان صبح بچه ها نوبتی پای پاتیل سمنو می ایستند وسمنو هم می زنند، تا ته نگیرد یکسری هم کمی می خوابند. تا صبح بوی خوش سمنو فضای حیاط را گرفته بود و شور و بیا و برو خاصی برپا بود. حس قشنگی آنجا وجود داشت.

اذان صبح که گفته شد اجاق را خاموش می کنند. و سمنو را دم می گذارند.

بعد از خواندن روضه ، دعا وقت آن است که در سمنو را بردارند. و نذر سمنو را پخش کنند.

اهالی محل جهت گرفتن سمنو برای تبرک به درب منزل می آمدند تا حتی به اندازه یک قاشق هم

از آن بخورند و تبرک جویند .