امر به معروف و نهی از منکر
هرکاری را که دین و عقل نیکو بشناسند،معروف است.منکر نیز چیزی است که بر پایه نقل و عقل زشت و ناشناخته باشد، بنابراین همهٔ واجبات و مستحبات معروف‌اند و امر به معروف،فرمان دادن به دیگران در محور واجبات و مستحبات است و نهی از منکر، بازداشتن دیگران از کارهای است که نزد نقل و عقل ناپسند باشد و آنها محرمات و مکروهات‌اند.
اهمیت امر به معروف و نهی از منکر در قرآن
امر به معروف و نهی از منکر از اصلی ترین ارزشهای دین است.به نقل قرآن کریم حضرت ختمی نبوّت صلی‌الله‌علیه‌واله‌وسلم در کتاب‌های تورات و انجیل به امر کننده به معروف و نهی ازمنکر معرفی شد1 و نیز لقمان به پسرش فرمود: ای پسرک من! نماز را برپا دار به کار شایسته- که دین و خرد آن را به نیکی می‌شناسند- فرمان ده و از کار ناشایست نهی کن و بر مصیبت و رنجی که به تو رسیده شکیبا باش که صبر و شکیبایی برخاسته از ارادهٔ جدّی و تصمیم قاطع در کارهاست.2
این دو از مهمترین وظایف مؤمنان و بارزترین ویژگی های جامعهٔ اسلامی است، زیرا خدای متعال می‌فرماید: وباید از میان شما گرورهی باشند که مردم را به نیکی فرا خوانند و آنان را به کار پسندیده وادارند و از کار زشت و نکوهیده نهی کنند.3 شما بهترین امّتید که به سود مردم درآمدید؛ امر به معروف و نهی از منکر می‌کنید و به خدا ایمان دارید.....4
اهمیت امر به معروف و نهی از منکر در حدیث
حجت خدا بر مردم: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌واله‌وسلم فرمود:جبرئیل نزد من آمد و گفت: ای احمد! اسلام ده بخش است و کسی که از این امور، سهمی نداشته باشد زیان دیده است...ششمین آنها جهاد است که عزت می‌آورد و هفتمین آنها امربه معروف است که نوعی وفاداری شمرده می‌شود و هشتمین آنها نهی از منکر است که حجت خدا بر مردم به شمار می‌آید.5
روش صالحان: امام باقر سلام‌الله‌علیه می‌فرماید: امر به معروف و نهی از منکر راه انبیا و روش صالحان و فریضه‌ای بزرگ است که سایر واجبات به آن قوام می‌یابند، راه ها امن می‌شوند، کسب و کارها حلال می‌گردند و حقوق مردم به آنها بازگردانده می‌شود و زمین آباد می‌شود.6
نشان شیعیان: امام موسی کاظم سلام‌الله‌علیه فرمود: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌واله‌وسلم انگشتر را به انگشت دست راست خود می‌کرد و این نشان شیعیان ماست و با آن شناخته می‌شوند و از دیگر نشانه‌های شیعیان ما مراقبت بر اوقات نماز، دادن زکات، یاری برادران و امر به معروف و نهی از منکر است.7
منابع:
۱-سورهٔ اعراف، آیهٔ ۱۵۷
۲-سورهٔ لقمان ، آیهٔ ۱۷
۳-سورهٔ آل عمران، آیهٔ ۱۰۴
۴-سورهٔ آل عمران، آیهٔ ۱۱۰
۵-علل الشرائع ص ۲۴۹
۶-الکافی ج ۵ ص ۵۵
۷-علل الشرائع ص ۱۵۸
دیدگاه‌ها
هیچ نظری هنوز ثبت نشده است.