دستم به دامانت در این آغاز فصل سرد...آخر سکوت تو غزل را می کشد برگرد
آوار غم بر شانه های شهر را بنگر ...شعری بخوان آرامشی پیدا کند این درد . . .
این روزها چه روزهای با عظمتیست؛موسی به طور میرود و فاطمه(س) به خانه علی(ع)،ابراهیم با اسماعیل به قربانگاه،محمّد (ص) با علی(ع) به غدیر و حسین با تمام هستیش به کربلا! ومهدی زهرا(س) به عرفات...
عجیب بوی اجابت دعا می آید....
دیدگاه‌ها
هیچ نظری هنوز ثبت نشده است.