n
حواریون چه کسانی بودند؟
n
حواریون دوازده نفر از یاران مخصوص حضرت عیسى (علیه السّلام) بودند که بعضى از آنها لغزش پیدا کردند. نامهایشان چنین بود: پطرس، اندریاس، یعقوب، یوحنّا، فیلوپس، برترلولما، توما، متّى، یعقوب بن حلفا، شمعون ملقّب به «غیور»، یهودا برادر یعقوب، و یهوداى اسخریوطى که………….
n
n
n
n
حواریون چه کسانی بودند؟
n
حواریون دوازده نفر از یاران مخصوص حضرت عیسى (علیه السّلام) بودند که بعضى از آنها لغزش پیدا کردند. نامهایشان چنین بود: پطرس، اندریاس، یعقوب، یوحنّا، فیلوپس، برترلولما، توما، متّى، یعقوب بن حلفا، شمعون ملقّب به «غیور»، یهودا برادر یعقوب، و یهوداى اسخریوطى که به حضرت عیسى (علیه السّلام) خیانت کرد.(۱)
n
آنها با این که ایمان آورده بودند مى‌خواستند با دیدن معجزه دیگرى از عیسى (علیه السّلام) که آن هم مربوط به آسمان باشد قلبشان سرشار از یقین گردد، به عیسى (علیه السّلام) عرض کردند: «آیا پروردگار تو مى‌تواند مائده‌اى از آسمان (یعنى غذایى از آسمان) براى ما بفرستد؟»
n
این تقاضا که بوى شک مى‌داد، حضرت عیسى (علیه السّلام) را نگران کرد، به آنها هشدار داد و فرمود: «اگر ایمان آورده‌اید از خدا بترسید.»
n
حواریون گفتند: «ما مى‌خواهیم از آن غذا بخوریم تا قلبمان سرشار از اطمینان و یقین گردد و به روشنى بدانیم که آن چه به ما گفته‌اى راست است و بر آن گواهى دهیم.»
n
هنگامى که عیسى (علیه السّلام) از حسن نیت آنها آگاه شد، به خدا عرض کرد: «خدایا! مائده‌اى (سفره‌اى از غذا) از آسمان براى ما بفرست تا عیدى براى اول و آخر ما باشد، و نشانه‌اى از جانب تو محسوب شود، و به ما روزى ده که تو بهترین روزى دهندگان هستى.»
n
خداوند به عیسى (علیه السّلام) وحى کرد: «من چنین مائده‌اى را بر شما نازل مى‌کنم، ولى باید متوجه باشید که مسؤولیت شما بعد از نزول این مائده، بسیار سنگینتر خواهد بود. اگر پس از مشاهده چنین معجزه آشکارى هر کس از شما به راه کفر رود، او را آن چنان عذاب کنم که هیچ کس را آن گونه عذاب نکرده باشم.»(۲)
n
مائده نازل شد، و در میان آن چند قرص نان و چند ماهى بود و چون مائده در روز یکشنبه نازل شد، مسیحیان آن روز را روز عید نامیدند، و در دعاى حضرت مسیح (علیه السّلام) نیز آمده بود: «مائده موجب عید براى ما شود.» یعنى ما را به خویشتن و به وجدان و سرنوشت نخستینمان بازگرداند که براساس توحید و ایمان است.
n
روایت شده: پس از چند بار نزول مائده، خداوند به عیسى (علیه السّلام) وحى کرد: «مائده را براى تهیدستان قرار بده نه ثروتمندان.» عیسى (علیه السّلام) چنین کرد، ثروتمندان به شک و تردید افتادند، و مردم را در مورد معجزه بودن مائده به شک انداختند.
n
خداوند ۳۳۳ نفر از مردان آنها را به صورت خوک، مسخ نمود که حرکت مى‌کردند و کثافات را مى‌خورند. بستگان آنها گریه کردند و دست به دامن حضرت عیسى (علیه السّلام) شدند، ولى آنها بعد از سه روز به هلاکت رسیدند.(۳)
n
n
n
نمونه‌اى تواضع حضرت عیسى ( علیه السّلام )
n
روزى عیسى (علیه السّلام) به حواریون (اصحاب نزدیک و خاص) خود فرمود: من کارى با شما دارم، آن را انجام دهید.» (از آن جلوگیرى نکنید.)
n
حواریون: کارت را انجام بده، ما آماده هستیم.
n
حضرت عیسى (علیه السّلام) برخاست و پاهاى آنها را شست، آنها عرض کردند: «اى روح خدا! ما سزاوارتر به این کار هستیم.»
n
حضرت عیسى (علیه السّلام) فرمود: سزاوارترین انسان به تواضع و فروتنى، «عالِم» است، من این گونه به شما تواضع نمودم، تا بعد از من، شما نسبت به مردم، این گونه تواضع کنید.» آن گاه عیسى (علیه السّلام)افزود:
n
«بِالتَّواضُعِ تَعْمُرُ الْحِکْمَة لا بِالتَّکَبُّرِ؛ وَ کَذلِکَ فِى السَّهْلِ ینْبُتُ الزَّرْعُ لا فِى الْجَبَلِ؛ بناى حکومت با تواضع ساخته مى‌شود، نه با تکبر، و هم چنین زراعت در زمین نرم مى‌روید، نه در زمین سخت.»(۴)
n
——————————————————–
n
۱– به خاطر سى پاره نقره که دشمن به او رشوه دادند، مکان عیسى ( علیه السّلام ) را به دشمن نشان داد.
n
n
۲– مضمون آیات ۱۱۲ تا ۱۱۵، سوره مائده.
n
n
۳– بحار، ج ۱۴، ص ۲۹۲ و صفحه ۲۶۰ تا ۲۶۵.
n
۴– اصول کافى، ج ۱، ص ۳۷.