n

هان،ای کسانی که خود را مسلمان میدانید!؛ ای پیروان بدترین مردم! این آخرین سخن من با شما وآخرین

n

احتجاج من بر شماست؛آیا می پندارید بعد کشتن من به نعمت های دنیا میرسید و در سایهٔ کاخ های خود

n

می آرمید؟!.

n

هیهات هیهات! به زودی درمحاصرهٔ حوادث ناگوار قرار میگیرید که از هراس آن بدن های شما می لرزد و دل های

n

شما مضطرب می شود؛ تا آنجا که هیچ جان پناهتان نباشد و هیچ امنی بر شما سایه نیفکند و تا آنجا که از کهنه

n

حیض کنیزان نیز پست تر شوید و چرا به این سرنوشت شوم دچار نشوید، در حالی که با خود پیمان بسته اید،

n

که خون رسول خدا (ص) را بریزید و فرزندان او را بکشید و کودکانش را تشنه کنید و اهل حرمش را اسیر

n

سازید و من شما را میان سه گزینه مخیّر ساختم،و نپذیرفتید و قدرت شما بازتان داشت.

n

آیا از من میخواهید که در برابر طاغوت ملحد شما سر فرود آورم؟!پناه بر خدا!

n

جان های پاکدامن و غیرت مند ما ، ما را از پستی باز می دارد و در راه عزّت ، به ورود در عرصه های مرگ و

n

شهادت بر می انگیزد.

n

– و امام (ع) در حالی که با دست مبارک خود به اجساد شهدا اشاره میکرد فرمود:

n

-چقدر در پیوستن به این جوانمردان مشتاقم! و چقدر در وفای پیمانی که با خدا بسته ام بی تابم!؛

n

پس سلاح خود برگیرید و به نیرنگ با من بر خیزید و مهلتم ندهید.

n

n

n

منبع:بحارالانوارج 6 ص 154

n

الفتوح ج5 ص133

n

n