n
n
عروج عیسى(علیه السّلام ) به آسمان
تبلیغات عیسى (علیه السّلام ) و افزایش پیروان او موجب شد که یهودیان و روحانى نمایان یهود، کینه آن حضرت را به دل گرفتند و به فکر افتادند تا توطئه قتل آن بزرگ مرد را فراهم سازند. آنها براى اجراى اهداف شوم خود قیصر روم را تحریک کردند و به او گفتند اگر این وضع ادامه یابد، سلطنت تو واژگون خواهد شد. براى حفظ سلطنت خود چاره‌اى جز کشتن عیسى (علیه السّلام ) ندارى.
حضرت عیسى (علیه السّلام ) از توطئه دشمن آگاه شد، مکان خود را با یاران مخصوصش عوض مى‌کرد و در مخفى‌گاه‌ها به سر مى‌برد تا از گزند دشمن محفوظ بماند.
سرانجام یکى از یاران نزدیکش به نام «یهودا اسخریوطى» که یکى از حواریون دوازده گانه آن حضرت بود، به خاطر سى پاره نقره که دشمن به او رشوه داد، مکان عیسى (علیه السّلام ) را به دشمن نشان داد تا آن حضرت را دستگیر کرده و به دار زنند.(۱) ولى خود او که شباهت زیادى به عیسى (علیه السّلام ) داشت، به جاى عیسى (علیه السّلام ) به دست یهود کشته شد و چاهى را که کنده بود، خود در میان آن سقوط کرد،
n
توضیح این که:
عیسى (علیه السّلام ) با یاران مخصوصى به باغى وارد شد و در آن جا مخفى گردید، ولى بر اثر گزارش «یهودا» وقتى که شب فرا رسید و هوا تاریک گردید، جاسوسان و جلّادان دشمن از در و دیوار باغ، وارد شدند و حواریون را احاطه کردند. وقتى که حواریون خود را در خطر شدید دیدند، عیسى (علیه السّلام )را تنها گذاشته و گریختند.
n
در چنین لحظه خطرناک، خداوند عیسى (علیه السّلام ) را تنها نگذاشت، او را یارى کرد و وجودش را از چشم مهاجمان پوشانید، در نتیجه آن مردى را که شباهت کامل به عیسى (علیه السّلام ) داشت. (یعنى همان یهودا اسخریوطى) به جاى عیسى (علیه السّلام ) دستگیر کردند، آن مرد بر اثر وحشت و ناراحتى شدید، خود را باخت، دهانش لال شد و نتوانست خود را معرفى کند. یهودا به دست جلادان به دار آویخته شد و اعدام گردید و به مکافات عمل خود رسید.
قیصر روم و وزیران و لشکریان پنداشتند، عیسى (علیه السّلام ) را کشته‌اند، ولى به فرموده قرآن:
«ما قَتَلُوهُ وَ ما صَلَبُوهُ وَ لکِنْ شُبِّهَ لَهُمْ؛ نه عیسى (علیه السّلام ) را کشتند و نه به دار آویختند، ولى امر به آنها مشتبه شد.»(۲)
در جامعه منعکس شد که عیسى(علیه السّلام ) اعدام گردید، حتى مسیحیان همین عقیده را دارند و شعار صلیب که در تمام شؤون زندگى مسیحیان دیده مى‌شود، براساس این اعتقاد است که عیسى (علیه السّلام )مصلوب شد یعنى به دار آویخته شد و به شهادت رسید.
ولى طبق نصّ صریح قرآن؛ «او کشته نشد و به دار آویخته نشد، بلکه خداوند او را زنده به سوى خود برد»(۳)
n
و هم اکنون زنده است و در آسمان به سر مى‌برد و هنگام ظهور حضرت مهدى (عج) به زمین فرود خواهد آمد و پشت سر آن حضرت نماز مى‌خواند.
n
————————————-
n
۱– اعلام قرآن خزائلى، ص ۲۶۸ تا ۲۷۰.
۲– نساء، ۱۵۷؛ قصص قرآن بلاغى، ص ۲۵۲ و ۲۵۳.
۳– نساء، ۱۵۷ «بَلْ رَفَعَهُ اللَّهُ إِلَیْهِ» – در عالم ملکوت و کرّوبیان، حادثه عروج عیسى (علیه السّلام ) به آسمان، حادثه بسیار مهمى بود که ابلیس هنگام تولد پیامبر اسلام ( صلّى الله علیه و آله ) به شیطانها گفت: «از زمان عروج عیسى (علیه السّلام ) به آسمان تاکنون (یعنى ۵۳۷ سال) چنین حادثه‌اى رخ نداده است.» این سخن ابلیس بیانگر عظمت حادثه عروج عیسى (علیه السّلام ) و تولّد پیامبر اسلام – صلّى الله علیه و آله – است. (بحار، ج ۱۵، ص ۲۵۸).