مطمئنا تا حالا افرادی را دیده‌اید که مدام دم از ایران می‌زنند.

خود را وطن پرست می‌دانند و مدام بر ایرانی بودن خود می‌نازند.

مدام دم از تاریخ ایرانِ باستان ، به انواع اوج شکوه و قدرت ایران می‌زنند.

ایران ایران‌شان گوش فلک را کر می‌کند.

می‌گویند، می‌نویسند و خالکوبی! می‌کنند، “چو ایران نباشد، تن من نباد“.

می‌گویند ما الان باید کجاها می‌بودیم و الان کجا هستیم. بعد هم مستقیم یا غیرمستقیم ، انقلاب را

مقصر معرفی کرده و شروع به غرغر کردن و ناسزاگویی به مسئولین می‌شوند. اگر مثلاً در بین صحبت کردن

با آنها از چند کلمه‌ی عربی استفاده کنی، مثل یک استادِ متعصبِ ادبیات فارسی از تاریخچه زبان فارسی و بعد هم

از ظلم‌هایی که زبان عربی به آن کرده می‌گویند. نهایتاً هم کلاً همه عربها و هر متن عربی ، حتی سخن خدا ،

رسول و امامان را هم زیر سوال می‌برند. حتی می‌پرسند چرا کتاب خدا به زیان عربی است!؟.

انگار ، اگر قرآن خدا به زبان فارسی یا شاید هم انگلیسی بود، همه مشکلات حل میشد!!.

n

n

مطمئنا اینگونه نگاه به ایران و ایرانی بودن ، مورد قبول نیست. ایرانی بودن در این نیست که به عنوان

n

یک ایرانی از مسئولیت امروزمان غافل شویم و مدام از گذشتگان بگوییم. ایرانی بودن به این نیست که

n

دم از ادبیات فارسی بزنیم ولی جنس خارجی بخریم. ایرانی بودن به مسئولیت‌پذیری در برابر ایران است

n

n

نه طلبکاری و غر زدن.

n

n

ایرانی بودن به این است که ایران را با عینک دشمنان ایران نبینی و بدانی که BBC ، CNN و… به دنبال

n

منافع ایران و دلسوز ایران و مردم ما نیستند.

n

n

ایرانی بودن به این است که بدانی بودجه‌‌های کلانی که دشمنان ایران برای ایجاد شبکه‌های مختلف

n

ماهواره‌ای هزینه می‌کنند، برای رشد و تعالی مردم ایران و تحکیم بنیان خانواده‌های یا حتی صرفاً برای

n

سرگرم و شاد کردن مردم ما نیست. کسی ایرانی متعصب است که جنس ایرانی را به خارجی ترجیح می‌دهد.

n

ایرانی بودن با احترام گذاشتن به ایرانیان معنی پیدا می‌کند، نه اینکه محصولت را برای مشتری داخلی

n

بی‌کیفیت‌تر و گران‌تر از مشتری خارجی بسازی و بفروشی. ایرانی بودن به این است که کارگر ایرانی را

n

بر غیر ایرانی ترجیح بدهی.ایرانی بودن به مرد میدان کارزار بودن است، نه به صرفاً دم از ایران زدن.

n

n

n

به قول یکی از دوستان که جانبازان دوران دفاع مقدس هم است، وای بر حال کسانی که به اندازه

n

یک مرغ اهداییِ یک پیر زن روستایی، در زمان جنگ هم در این کشور نقش مفیدی ندارند.

n

ایرانی بودن قواعدی دارد. وگرنه ادعایش را که همه داریم. پس واقعاً یک ایرانی واقعی باشیم نه فقط یک مدعی …

n