n

n
نرم‏ خویى زمینه دوستى

n

من لان عوده کثفت أغصانه.

ترجمه:
کسى که درخت وجودش، چوب نرم باشد، شاخه‏ هاى انبوه و فراوان، از آن سر می‏زند.

شرح:

امام علی(علیه ‏السلام) در این کلام نغز و پرمعنى، انسان را به درخت تشبیه فرموده است، و

 دوستان انسان را، مانند شاخه‏ هاى درخت دانسته است. در میان درختان، آن درختى که جنس

 چوبش، نرم‏تر باشد، شاخه‏ هاى بیشترى از آن سر میزند. و درختى که پرشاخه‏ تر است، اولا

 سایه گسترده ‏ترى دارد که عده بیشترى می توانند در آن بیاسایند، ثانیا میوه‏ هاى بیشترى میدهد

 که باز، دیگران، فایده بیشترى از آن می‏برند. در نتیجه، چنین درختى، از توجه و مراقبت بیشترى

هم برخوردار خواهد شد، و بیشتر به آن رسیدگى خواهند کرد. انسان نیز، اگر درخت و جودش نرم

 باشد، یعنى اگر نرمخوى و خوش ‏اخلاق و مهربان و گشاده رو باشد، شاخه‏ هاى بیشترى خواهد

داشت، یعنى دوستان بیشترى گرد او جمع خواهند شد. در نتیجه هم دوستانش از او محبت خواهند دید

 و هم خود او از توجه و محبت عده بیشترى برخوردار خواهد شد.
n