n
طرح از حواریون
n
عرفه «باران رحمت»
n
عرفات ، نام منطقه وسیعی است با مساحت حدود ۱۸ کیلومتر مربع در شرق مکه معظمه، اندکی متمایل به جنوب که در میان راه طائف و مکه قرار گرفته است. زائران بیت‌الله الحرام در روز عرفه – نهم ذی‌الحجه – از ظهر تا غروب در این منطقه حضور دارند. در روایتی آمده است که آدم و حوا (ع) پس از هبوط از بهشت و آمدن به کرهٔ خاکی در این سرزمین همدیگر را یافتند و به همین دلیل، این منطقه«عرفات» و این روز «عرفه» نام گرفته است.1
n
عرفه، از عید های بزرگ است، هرچند عید نامیده نشده است و روزی است که حق تعالی بندگان خویش را به عبادت و اطاعت خود دعوت کرده، سفر جود و احسان خود را برای آنها گسترده است. شیطان در این روز، از همهٔ اوقات خوارتر و حقیرتر و خشمناکتر است.
n
روایت شده که حضرت زین‌العابدین (ع) در روز عرفه صدای فقیری را شنید که از مردم کمک می خواست.حضرت فرمود: وای بر تو! آیا دست نیاز به سوی غیر خدا دراز میکنی؛ در حالی که امید می رود در این روز بچه های که در شکم مادر هستند، مورد فضل و لطف الهی قرار گیرند و سعادتمند گردند؟2
n
در روایتی از حضرت صادق(ع) آمده است:کسی که در ماه رمضان آمرزیده نگردد تا رمضان آینده آمرزیده نمی گردد؛ مگر این که روز عرفه را درک کند3 . به عبارت دیگر تنها امید کسانی که در ماه رمضان بخشیده نشده‌اند؛ روز عرفه می باشد.
n
n
بهترین عمل در روز عرفه دعا است و در میان روزهای سال، این روز برای دعا امتیاز ویژه دارد.با توجه به ایام سال و مناسبت های مختلف در مییابیم که برای دعا و مناجات همیشه شب، مورد نظر حضرت باری تعالی بوده است، مثل شب های قدر، شب نیمه شعبان و…. و تنها روزی را که برای مناجات همگانی معرفی کردند؛ روز عرفه می باشد.
n
n
روز عرفه دارای دعاهای فراوانی است؛ ولی در این میان، دعای عرفه امام حسین(ع) دارای جایگاه ممتاز و ویژه است و در واقع، نابترین و عمیق ترین معارف الهی و توحیدی در این دعا، بر زبان سالار شهیدان جاری گشته است.
n
n
امام حسین(ع) در آخرین عرفه عمر خود، عصر روز عرفه با گروهی از خاندان و فرزندان و شیعیان، با نهایت خاکساری و خشوع از خیمه بیرون آمدند و در جانب چپ کوه ایستادند .امام (ع) چهره مبارک خود را به سوی کعبه گردانید مانند مسکین نیازمندی که غذا می‌طلبد دست ها را برابر صورت خود گرفت و دعایش را چنین آغاز کرد:« الحمدالله الذی لیس لقضائه دافع ولا لعطائه مانع ولا کصنعه صانع و هو الجواد الواسع؛ سپاس خداوندی را سزاست که چیزی قضایش را دور نمی سازد و از عطا و بخشش او جلوگیری نمی‌کند و هیچ آفریننده‌ای آفرینش او را ندارد و او سخاوتمندی بی‌انتهاست».۴
n
n
امام حسین(ع) سپس به بیان گوشه‌ای از نعمت‌های بی‌پایان خداوند که انسان را در تمام مراحل رشد و تکامل دربرگرفته، می‌پردازد و مهربانی مادران و دایه‌ها و مواظبت و پرستاری و دل‌سوزی آنان را از الطاف و عنایت‌های خداوند می شمرد، سپس به لزوم شکر نعمت‌های الهی اشاره می‌کند و خود را از ادای یک شکر نیز عاجز و ناتوان می‌بیند. هرفرازی از این دعا، دریچه‌ای از نور و توحید و عشق و محبت به خداوند را به سوی دل انسان می‌گشاید و عبارات دعا و محتوای آن، نشان می‌دهد که امام حسین(ع) در حال این دعا دائم از خود و عالم غافل گشته، تمام جهان را به یک سو نهاده، با همه وجود حضور خداوند و احاطه و اشراف او به همه ذرات هستی و نفوذ علم و قدرت و حیات او را برتک تک ذرات و موجودات عالم مشاهده می‌نماید و آنچه را که دیده، بر زبان آورده است. امام حسین(ع) می‌خواهد با این نیایش، انسان وخدا را بشناساند و نزدیکی آن را به همه بنمایاند. امام با این نیایش، منطقی ترین و واقعی‌ترین رابطه انسان با خداوند را توضیح می‌دهد.5
n
n
دعای عرفه سیدالشهدا(ع) سراسر نور و عرفان پروردگار است و آمیزه‌ای از شور وعشق ومحبت و معرفت به ذات پاک خداوند است.
n
———————————————
n
پی‌نوشت ها
n
۱- رسول جعفریان. آثار اسلامی مکه و مدینه، نشر مشعر
n
۲- مفاتیح الجنان، دعای روز عرفه
n
۳- همان، فضیلت ماه مبارک رمضان
n
۴- مفاتیح الجنان ، زیارت امام حسین در روز عرفه
n
۵- کتاب نیایش امام حسین(ع)
n