مطمئنا تا حالا افرادی را دیده‌اید که مدام دم از ایران می‌زنند. خود را وطن پرست می‌دانند و مدام بر ایرانی بودن خود می‌نازند. مدام دم از تاریخ ایرانِ باستان ، به انواع اوج شکوه و قدرت ایران می‌زنند. ایران ایران‌شان گوش فلک را کر می‌کند. می‌گویند، می‌نویسند و خالکوبی! می‌کنند، “چو ایران نباشد، تن من نباد“. می‌گویند ما الان باید کجاها می‌بودیم و الان کجا هستیم. بعد هم مستقیم یا غیرمستقیم ، انقلاب را مقصر معرفی کرده و شروع به غرغر کردن و ناسزاگویی به مسئولین می‌شوند. اگر مثلاً در بین صحبت کردن با آنها از چند کلمه‌ی عربی استفاده