n

به راستی که شیطان ، مهارم را در بدگمانی و سست باوری در دست دارد.از این رو، از هم جواری زشت او نسبت به خویش و پیروی من از او به شکایت آمده ام ، و از چیرگی او بر خویش ، پناه می جویم ، و در پیشگاه تو  زاری می کنم ، و از تو می خواهم که راه روزی ام را همواره و آسان گردانی! پس ستایش و سپاس تو راست بر نعمت های بزرگ و آغازیت ، و بر سپاسگزاری در برابر احسان و نعمت بخشی ات که بر من الهام فرمودی.

n

پس بر محمّد و دودمانش درود فرست ، و روزی ام را آسان گردان ، ومرا به هر مقدار که برایم مقدّر کرده‌ای،‌ قانع و سازگار ، و به سهمی که قسمت فرموده‌ای ، راضی و خشنود ساز ، و آنچه از نیروی بدنم که کاسته شده ، و از دوران زندگی‌ام که سپری گشته است ، در راه طاعتگزاری‌ات به حساب آور؛ زیرا که تو بهترین روزی دهندگانی!

n

خدایا! به تو پناه میبرم از آتشی که وسیلهٔ سختگیری بر نافرمانان ساخته‌ای، و کسانی را که از راه رضای تو روی برتافته‌اند ، به آن تهدید کرده‌ای؛ و از آن آتشی که پرتوش تاریکی،واندک آن ، دردناک و جانسوز، و دور آن نزدیک است؛ و از آن آتشی که بخشی از آن ، بخشی دیگر را می بلعد و پاره‌ای از آن، پاره ای دیگر می تازد؛ و از آن آتشی که استخوان ها را می گدازد و می پوساند، و ساکنانش را از آب جوشان می نوشاند؛ و از آتشی که برای زاری کنانش از عذاب چیزی کم نمیگذارد، بر کسانی که در برابرش خاشع و تسلیم اند، قدرت ندارن؛با ساکنان خود با سوزنده ترین عذاب ها و دردناک ترین کیفر ها و وخیم ترین عقوبت ها ملاقات می کند.

n

و پناه می برم به تو از کژدم های دهان گشوده دوزخ، و مارهای آن که با نیش های زهر آلودشان می زنند، و از آشامیدنی‌اش که اندرون ساکنان خود راپاره پاره می سازد، و دل ها را می شکافد، و قلبشان را از جای بر می کند؛ و از تو هدایت می طلبم به انجام دادن کاری که مرا از آتش دور می دارد و از عذاب آن، پس می راند.

n

خدایا! بر محمّد و دودمانش درود فرست، و مرا در پرتو فضل و رحمت خویش، از آتش دوزخ پناه ده، و به گذشت و عفو نیکوی خویش ، از لغزش هایم در گذر ، و خوارم مکن ای بهترین پناه دهندگان.

n

خدایا! تویی که بندگان خویش را از ناپسندی ها نگاه می داری، و خوبی ها را می بخشی، و آنچه بخواهی انجام می دهی، و تو بر هر چیز توانایی.

n

خدایا! هرگاه که یاد خیری از نیکوکاران به میان آید، بر محمّد و دودمانش درود فرست، و تا زمانی که شب و روز در گردش‌اند، بر محمّد و دودمانش درود فرست، درودی بی کران و بی پایان و بی شمار؛ درودی که فضا را سرشار و زمین و آسمان را لبریز سازد.رحمت و درود خداوند بر او باد تا خرسند گردد، و رحمت و درود خداوند بر او و دودمانش باد، پس از خشنودی او؛رحمت و درود  بی کران و بی پایان، ای مهربان ترین مهربانان!