n

اقای علی رضا نعمتی در کتابش می گوید:

n

n

یکی از دوستان و شیفتگان حضرت بقیة الله (ارواحنا فدا) در شب جمعه ۱۱ رجب ۱۴۱۲

n

(مطابق با دی ماه ۱۳۷۰) برایم نقل فرمودند که:

n

چند شب قبل در خواب دیدم شما ماشین، سبز رنگی داشتید و من هم در صندلی عقب آن

n

نشسته  بودم و مشاهده کردم حضرت بقیةالله (ارواحنا فدا) نیز بر روی صندلی جلو نشسته اند.

n

ایشان فرمود: حضرت ولی عصر (ارواحنا فدا) دستور حرکت دادند ، رفتیم تا به بیابان وسیعی

n

که همه مردم در آنجا جمع بودند رسیدیم ، ما در جای بلندی مشرف بر جمعیت ایستادیم و حضرت

n

ولی عصر (علیه السلام) از ماشین پیاده شدند ولی مردم به ایشان توجّهی نداشتند و مشغول کارهای

n

خود بودند.

n

ایشان گفتند: سپس آن حضرت رو به ما کرده و خصوصاً خطاب به شما با حالت خاصّی که تند

n

و گویای مظلومیّت و سوز دل آن حضرت بود ، فرمودند:

n

«چرا به مردم نمی گوئی امام زمان مظلوم است؟ برو بگو مردم مرا فراموش کرده اند، بگو امام

n

زمان غریب است، مردم به یاد من نیستند»

n

در تایید داستان فوق ، یکی از مراجع تقلید و علمای ربانی می فرمود: امام عصر (ارواحنا فدا)

n

در یکی از تشرفات فرموده بودند: اگر به اندازه ای که برای پیدا کردن مرغ گمشده خود جستجو

n

می کنید به دنبال من می گشتید ، مرا می یافتید.

n

—————————————–

n

همان،ص ۱۰۷

n

n