n
n
چرا آمریکایی‌ها اینقدر گستاخ شده‌اند؟
n
جمهوریخواه‌ها و دموکرات‌های آمریکایی، با همه‌ی تفاوت‌هایشان، در یک چیز با هم مشترکاند: “تغییر رژیم ایران”. گرچه راهبردها و تاکنیک‌هایی که برای این موضوع اتخاذ کرده‌اند، با هم تفاوت دارد، اما نهایت آرزوی آنان، تغییر رژیم ایران است. برای مثال، باراک اوباما در گرماگرم مذاکرات هسته‌ای ایران، در مصاحبه با روزنامه‌‌ی نیویورک تایمز چنین گفت: “فکر می‌کنم ترکیب یک مسیر دیپلماتیک که مسئله‌ی هسته‌ای را در یک طرف قرار داده و همزمان پیامی روشن به ایرانی‌ها بفرستد مبنی بر اینکه شما باید رفتار خود را به‌طور گسترده تغییر دهید و اینکه اگر شما به اقدامات تهاجمی بی‌ثبات‌کننده‌ی خود ادامه دهید، ما از متحدان خود حفاظت می‌کنیم، ترکیبی است که به‌صورت بالقوه خیال دوستان ما را راحت می‌کند.”
سیاست تغییر رژیم در دولت ترامپ
n
با روی کار آمدن ترامپ اما این موضوع با صراحت بیشتری بیان شد. او از همان هفته‌های اول رسیدن به کاخ سفید، شروع به حمله به ایران و پیگیری سیاست تغییر رژیم کرد. اولین اظهارنظر جنجالی او بیان این جمله بود که “ایران بزرگ‌ترین دولت حامی تروریسم است”. بعد از آن، رکس تیلرسون، وزیرخارجه‌ی ترامپ، در کمیته‌ی امور خارجی مجلس نمایندگان گفت: “سیاست در قبال ایران در دست تدوین است و هنوز به رئیس‌جمهور ارائه نشده است اما می‌توانم به شما بگویم که ما قطعا به حضور ادامه‌دار بی‌ثبات‌کننده‌ی ایران در منطقه… حمایتشان از حزب‌الله واقف هستیم و در پاسخ به هژمونی ایران اقدام می‌کنیم. تحریم‌هایی علیه افراد و دیگران وضع شده است.” وزیرخارجه‌ی آمریکا همچنین گفت: “سیاست ما در قبال ایران پس زدن این هژمونی، مهار کردن توانایی‌شان برای ساخت سلاح هسته‌ای و تلاش برای حمایت از عناصری در داخل ایران است که به تغییر مسالمت‌آمیز رژیمشان منجر می‌شود.” بلافاصله بعد از این سخنان، مجلس سنای آمریکا، با ۹۸ رأی موافق و ۲ رأی مخالف، طرح تحریم‌های جامع یا اصطلاحا “تحریم‌های مادر” را علیه ایران تصویب کرد.
اوایل هفته‌ی جاری نیز، نمایندگانی از آمریکا در نشست سالانه‌ی سازمان تروریستی منافقین شرکت کرده و آنجا نیز از موضوع تغییر رژیم در ایران سخن گفتند. “تد پو”، نماینده‌ی مجلس نمایندگان آمریکا، از تلاش‌های خود برای خروج نام منافقین از لیست گروه‌های تروریستی خبر داد و در عین حال، از گزینه‌ی تغییر رژیم در ایران سخن گفت. “رودی جولیانی”، از نزدیکان ترامپ و شهردار سابق نیویورک نیز خواستار تغییر رژیم در ایران شد و اعلام کرد دولت ایالات متحده از گروهک تروریستی منافقین حمایت می‌کند. وی گفت: “با اختیاراتی که دارم این حرف را می‌زنم… ما و شما (آمریکا و منافقین) دیدگاه مشترکی علیه ایران داریم.” “جو لیبرمن”، سناتور سابق ایالت کنتیکت که ۲۴ سال در آمریکا سناتور بوده نیز صراحتا اعلام کرد: “کشورهای عربی و آمریکا همراه شما (منافقین) هستند تا تغییر رژیم در ایران محقق شود.” وی در اظهارنظری گستاخانه بیان داشت: “خیلی زود شاید سال آینده این گردهمایی را در تهران برگزار می‌کنیم!”
چرا آمریکایی‌ها اینقدر گستاخ شده‌اند؟
n
در بررسی چرایی گستاخی آمریکایی‌ها در سخن گفتن از تغییر رژیم و اعمال تحریم‌ها علیه ایران می‌توان به چند دلیل اشاره کرد، یکی از آنها افزایش نفوذ ایران در سطح منطقه‌ای و بین‌المللی است. مایک پمپئو، رئیس سازمان سیا در مصاحبه با شبکه‌ی “ام اس ان بی سی” درباره‌ی ایران گفت: “امروز، این کشور نفوذ بسیار زیادی دارد، نفوذی که فراتر از نفوذ آنها در ۶ یا هفت سال گذشته است. خواه این نفوذ آنها بر دولت بغداد باشد، خواه افزایش قدرت حزب‌الله و لبنان، خواه همکاری آنها در کنار الحوثی در یمن و شیعیان عراق که هم‌اکنون در امتداد مرز سوریه در حال مبارزه هستند و به‌طور قطع نیروهای شیعه که در سوریه درگیر هستند. ایران در همه‌جای خاورمیانه حضور دارد.”
اما یکی دیگر از این دلایل به عدم واکنش متقابل و متناسب با اقدامات دشمن بر می‌گردد. وقتی در مقابل ضربه‌ی دشمن، “ضربه‌ی متقابل” و متناسب و بلکه محکم‌تر و صریح‌تر صورت نگیرد، این سیگنال به دشمن مخابره خواهد شد که حریف، راهکار و چاره‌ی خاصی ندارد، بنابراین راهبرد درستی اتخاذ شده و می‌بایست ادامه پیدا کند. این همان موضوعی است که رهبر انقلاب نیز در دیدار کارگزاران نظام به آن اشاره کرده و فرمودند: «وقتی طرف مقابل با وقاحت می‌آید می‌ایستد و یک چیزی را می‌گوید، ما هرچه در این زمینه کوتاه بیاییم، حمل بر ضعف خواهد شد؛ حمل بر این خواهد شد که ما ناچاریم، ناگزیریم؛ احساس ناچاری در ما، دشمن را تشجیع می‌کند به اینکه بر فشارهای ناحقّ خودش بیفزاید» (۱۳۹۶/۰۳/۲۲)
n