n n n امام حسن عسکری(علیه السّلام) اسم آن بزرگوار حسن و کنیه مشهورش ابا محمد و ابن رضا، و مشهورترین القاب آن بزرگوار n عسکری است. ولادت با سعادت آن بزرگوار هشتم ربیع الثانی سال ۲۳۲ یا ۲۴ ربیع الاوّل سال n ۲۳۲ هجرى قمرى است و ایشان در مدینه به دنیا آمدند. شهادت آن بزرگوار هشتم ربیع الاول سال ۲۶۰ هجری قمری به دست معتمد عباسی اتفاق افتاده است. عمر آن بزرگوار بیست و هشت سال ، و مدت امامت وی شش سال بود.امام حسن عسکری n (علیه السّلام) تقریباً تمام عمر را یا در زندان و یا در

n n ۴ سال است که گروهی از دوستان اهل دل وعاشقان اهل بیت روز قبل از۲۸ صفر درمنزل پسر عمه ام  دورهم جمع می شوند و مشغول پختن سمنوی نذری می شوند. n سمنو نذر خانم فاطمه زهرا (سلام الله علیها) است ، فضه خدمتکار آن حضرت روش پختن سمنو را از ایرانی ها یاد گرفته بودند و برای آن حضرت تهیه می کردند. n سمنو نذر سنگینی است و دشواری های خاص خودش را دارد.از یک هفته قبل آمد  و رفت وشور خاصی برپا می شود. n پاتیل سمنو را دو روز قبل بر روی اجاقی که با آجر

n شهید نواب صفوی n سید مجتبی تهرانی معروف به نواب صفوی، در سال ۱۳۰۳ شمسی در خانواده ای روحانی و اصیل در خانه محقری در خانی آباد تهران قدم به عرصه ی وجود گذاشت. پدر او مرحوم سید جواد میرلوحی، از روحانیانی بود که در اثر فشار حکومت رضاخان مجبور به ترک لباس روحانیت شد، اما از طریق تصدی وکالت دادگستری همچنان به داد مظلومان می رسید. پس از اتمام دوره ابتدایی وارد مدرسه صنعتی آلمان گردید. همزمان با آن به آموختن دروس حوزوی پرداخت. از همان ابتدای جوانی احساسات عمیق دینی از خود ـ در شکل تظاهرات و اعتراض بر

به قول یکی از بچه های باصفا:                                                n n        مرا ازپیش خود آقا مکن دک،،                   n                                    که کردم نام زیبایت به دل حک ،، n        دعا کن تا بقیع را هم بسازیم ،، n                                    حسین جانــم ضریـح نو مبارک ،،  n          انشاالله حرم با صفای آقا …. با بچه های فرهنگی فعال تو فضای مجازی … n                                                                                 یا علی ولی الله،،،،،،

n پیرى، از مریدان خود پرسید: هیچ کارى و اثرى از شما سر زده است که سودى براى دیگرى n داشته باشد؟ n یکى گفت:  من امیر بودم . گدایى به در خانه من آمد. چیزى خواست . من جامه خودو انگشتر n ملوکانه به او دادم و او را بر تخت شاهى نشاندم و خود به حلقه درویشان پیوستم. n دیگرى گفت: از جایى می ‏گذشتم. یکى را گرفته بودند و می خواستند که دستش را ببرند. من دست n خود فدا کردم و اینک یک دست ندارم . پیر گفت: شما آنچه کردید در حق دو شخص معین کردید.

  n با اجازه مادر سادات، رخت عزای پسرش را نه از جان بلکه از تن ، درمی آوریم و خواهیم گفت : n                                                                                                                                   n ای حسین! داغ تو تا قیامت درسینه ما خواهد ماند… n                                        n                                      ماه ربیع الاول مبارک  

n n عَلِیّ بْنِ مُوسَی الرِّضا اسم آن بزرگوار علی و کنیه او اَبُوالْحَسَنِ الثانی و لقب مشهور او رضا است. n عمر مبارک آن حضرت پنجاه وپنج سال بود.در یازده ذی القعده سال۱۴۸هجری به دنیا آمد و در n سال ۲۰۳ هجری درآخر ماه صفر به دست مأمون عباسی مسموم و شهید شد.(۱) مدت امامت آن بزرگوار بیست سال بود.(۲) n که تقریباً هفده سال آن را در مدینه،مَلْجَأ عوام و مُنجی انام و معلّم علما و مروّج دین بود. n سه سال آخر،او را از مدینه جبراً به طوس بردند و در طوس تا توانست از حریم دین حراست

n n n حضرت محمد( صلی الله علیه وآله) n اسم آن بزرگوار محمد و کنیه مشهور او احمد و مصطفی است. n عمر آن بزرگوار شست و سه سال است. در صبح روز جمعه هفدهم ربیع الاول سنه عام الفیل n متولد شد(سالی که پروردگار عالم به وسیله پرستوها خانه خود را حفظ فرمود و اصحاب فیل را که قصد خراب کردن n خانه خدا را داشتند نابود کرد) n   n بیست وپنج ساله بود که با حضرت خدیجه آن بانویی که باید گفت: حقّ عظیمی به گردن اسلام دارد ، n ازدواج نمود. چهل ساله بود که در

n n n n   n امام حسن مجتبی(علیه السّلام) n اسم آن بزرگوار حسن است و این اسم از طرف پروردگار عالم به ایشان عنایت شده n است.مشهورترین کنیه آن بزرگوار ابومحمد،و مشهورترین القاب او مجتبی و سبط اکبر n است.آن بزرگوار چهل و هفت سال عمر کرد.امامت ایشان ده سال است. n   n شهادت امام حسن(علیه السّلام) n معاویه– چنانکه از خطبه جمعه روز ورودش به نخیله برمی آید– از همان آغاز معاهده n صلح با امام حسن را نقض کرد؛او تنها به کشتن شیعیان بسنده نکرد،بلکه آهنگ قتل n امام حسن(علیه السّلام) را نیز نمود؛ دوبار به

n n از امام صادق(علیه السّلام) نقل گردیده است که : امام حسین(علیه السّلام) به سوی n پیامبراکرم ( صلیّٰ الله علیه وآله) می آمد که حضرت به استقبالش شتافت و او را n در دامان خویش نشاند و فرمود : همانا کشته شدن حسین در دلهای مؤمنین n حرارتی ایجاد کرده است که هرگز سرد نخواهد شد. سپس امام صادق(علیه السّلام) فرمود: پدرم فدای کسی که کشته اشک های جاری است. گفتند: ای فرزند رسول الله! کشته هر اشک روان یعنی چه؟ n فرمود : هیچ مؤمنی او رایاد نمی کند مگر این که اشک او جاری خواهد شد. امام