حواریون

نگین هستی

در زمانی که ابرهای تیره و تار جاهلیت، سراسر شبه جزیره ی عربستان را فرا گرفته بود؛

و کردارهای زشت، کارزارهای خونین، غارتگری، فرزند کشی و هر گونه اعمال غیر انسانی، کار

روزمره ی جامعه ی عرب بود، خورشید حقیقت حضرت محمد طلوع کرد و ستاره ی صبح سعادت

از مکه دمید.

همه سیره نویسان، تولد پیامبراکرم(صلیّٰ الله علیه وآله) را در سال۵۷۰ میلادی -عام الفیل- ذکر کرده اند،

ونیزاتفاق نظردارند که آن مولود مسعود در ماه ربیع الاول پا به عرصه ی وجود گذاشت، اما در روز

تولد ایشان اختلاف نظر وجود دارد.

به قول معروف شیعه،آن حضرت در روز جمعه هفدهم ربیع الاول، پس از طلوع فجر چشم به جهان

گشود و به قول مشهور علمای اهل تسنن، ولادت آن حضرت در روز دوشنبه، دوازدهم همان ماه

اتفاق افتاده است.

  ز آسمان دل من خورشید و مه بر آمد            شب میلاد احمد(ص) با پور حیدر آمد

  همــه شـادی نمایید که میلاد نبـی شـد            جلوه ی نور صادق ز بعدش منجلی شد

حضرت محمد( صلی الله علیه وآله)

اسم آن بزرگوار محمد و کنیه مشهور او احمد و مصطفی است.

عمر آن بزرگوار شست و سه سال است. در صبح روز جمعه هفدهم ربیع الاول سنه عام الفیل

متولد شد(سالی که پروردگار عالم به وسیله پرستوها خانه خود را حفظ فرمود و اصحاب فیل را که قصد خراب کردن

خانه خدا را داشتند نابود کرد)

بیست وپنج ساله بود که...............

خداوند جن را به سه گروه آفرید:

گروه: اول مارها ،عقربها وحشراتند؛

گروه: دوم: مثل باد در هوا روانند؛

 گروه سوم: حساب وعقاب دارند؛

خداوند انسان رانیز سه گروه افرید:

گروه اول: مانند حیواناتند؛

گروه دوم: جسم آدمی ولی روح شیطانی دارند؛

گروه سوم: در سایه خدا هستند،آن روزی که سایه ایی جز سایه او نیست؛

پنج چیز از لوازم پنج چیز است:

قومی که پیمان بشکنند ،دشمنانشان برآنها مسلط می شوند؛

کسانی که بر خلاف انچه که خدا فرموده ،قضاوت کنند ، فقر میان آنان رواج یابد؛

کسانی که میان آنان بی عفتی رواج یابد، مرگ ناگهانی میان آنان رواج میابد؛

کسانی که کم فروشی کنند، دچار قحطی شوند؛

کسانی که زکات ندهند ،به خشکسالی مبتلا گردند؛

پنج چیز از لوازم ایمان است که هر که آنها را نداشته باشد ،ایمان ندارد:

تسلیم در برابر امر خدا؛

راضی بودن به قضای الهی؛

سپردن کارها به خداوند؛

توکل برخداوند؛

صبر بر هنگام صدمه نخستین؛

                                                                 نهج الفصاحه ؛کلمات قصارپیامبر اعظم صلی الله علیه وآله

حسین،پسر زید می گوید:از امام باقر(ع) پرسیدم : پدر ومادرم به فدایت باد! آیا پیامبر شوخی می کرد ؟

فرمود:...از مهربانی او به پیروانش آن بود که با آنان شوخی می کرد تا از بزرگی اش چنان برای آنها جلوه

نکندکه بدو ننگرند.

امام صادق(ع)نیز هدف شوخی حضرت را شاد کردن مخاطب بیان می کند ،نه ریشخند و تحقیر کردن

دیگران برای زبان آوری و گرم کردن مجلس.

عبد الله،پسر حارث می گوید:کسی را شوخ تر از رسول خدا ندیدم.