1.ملاقات امام حسین علیه السلام با ابن سعد

در شب هفتم  امام حسین علیه السلام ملاقات وگفتگو کردند. خولی بن یزید اصبحی چون عداوت شدیدی با امام حسین علیه السلام داشت ماجرا را به عمر سعد گزارش داد و آن ملعون نامه ای برای عمر سعد نوشت و او را از این ملاقات ها بر حذر داشت و دستور منع آب را صادر کرد.1

2 . منع آب از امام حسین علیه السلام

در این روز آب را بر اهل بیت سید الشهداء علیه السلام بستند، چه اینکه نامه ابن زیاد بدین مضمون رسید که نگذارید حتی یک قطره آب هم به آنها برسد. عمرو بن حجاج زبیدی با جهار هزار تیرانداز مآمور منع آب فرات شدند،که به هیچ وجه آبی به خیمه گاه پسر پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم برده نشود.2

1.قلائد النحور:ج محرم وصفر،ص63.معالی السبطین:ج1ص315.

2.الوقایع و الحوادث:ج2ص153..فیض العلام:ص146.

این اشک ها بپای شما آتشم زدند شکر خدا برای شما آتشم زدند، من جبرئیل سوخته بالم نگاه کن معراج چشمهای شما آتشم زدند، سرتا به پا خلیل گلستان نشین شدم هرجا که درعزای شما آتشم زدند،از آن طرف مدینه و هیزم از این طرف با داغ کربلای شما آتشم زدند،بردند روی نیزه دلم را و بعد از آن یک عمر در هوای شما آتشم زدند،گفتم کجاست خانه ی خورشید شعله ور گفتند بوریای شما آتشم زدند.

1.یاری طلبیدن حبیب بن مظاهر از بنی سعد

در شب ششم جناب حبیب بن مظاهر اسدی با اذن امام حسین علیه السلام برای آوردن یاور وکمک ، به قبیله بنی اسد رفت. اسدیان پذیرفتند وحرکت کردند، ولی جاسوسان به عمر سعد خبر دادند و او عده ای را فرستاد تا مانع آنها شوند.لذا درگیری رخ داد که در این میان جمعی از بنی اسد شهید و زخمی وبقیه ناگزیر به فرار شدند و حبیب به خدمت حضرت آمد و جریان را عرض کرد.(1)

2.اولین محاصره فرات در کربلا

به نقلی عمر سعد ،شبث بن ربعی خبیث را همراه سه هزار مرد سفاک با کوبیدن طبل و دهل کنار فرات فرستاد که اطراف آن را به محاصره در آوردند.(2)

3.تراکم لشکر یزید در کربلا

در این روز لشکرزیادی برای جنگ با حضرت اباعبدالله علیه السلام جمع شدند.(3)

1.الوقایع الحوادث:ج2 ص149.از مدینه تا مدینه:ص368-370.

2.از مدینه تا مدینه:ص360.

3.الوقایع الحوادث:ج2 ص153.

زمانی که اهل بیت (ع) را به شام می‎بردند و از دیر راهب به قریه حرّان رسانیدند، در نزدیکی حرّان مردی بود یهودی که او را یحیای حرّانی می‎گفتند، و او در فراز تلّی خانه داشت چون شنید که جمعی از زنان را از کوچک و بزرگ اسیر کرده‎اند و با سرهای بریده می‎آورند از فراز تَل به زیر آمد و کنار راه به انتظار نشست تا لشکر ابن زیاد پیدا شد، آنگاه یحیی ...........

1.فتوای شریح قاضی به قتل امام حسین علیه السلام

در این روز از سال 61 ه ابن زیاد با استناد به فتوایی که از شریح قاضی گرفته بود، در مسجد کوفه خطبه خواند و مردم را به کشتن امام حسین علیه السلام تحریص کرد.(1)

1.الوقایع الحوادث:ج2ص124.

      

   قیام ابی عبدالله(علیه السلام) قیام نظامی نبود بلکه قیام عاطفی وتبلیغی بود. حسین(علیه السلام)نمی خواست شخص یزید ویزیدها را بردارد بلکه می خواست شخصیت بنی امیه وبنی مروان را نابود کند. روز عاشورا گاهی بدون اسلحه به میدان می رفت وسخنرانی عاطفی تبلیغی می نمود ، علاوه بر اینکه گاهی قرآن را به میدان می برد وآنها را به قرآن قسم می دادکه بیدار شوند ، طفل شیرخوارش را به میدان برد که بر روی دستانش شهید کردند وسرانجام موجی در کربلا ایجاد کرد که عصر عاشورا تاثیر نهاد و اختلافی در میان لشگر یزید پدید آمد.

این موج را باید موج دیگری پیروی کند وموج دیگر ،اسارت خاندان حضرت حسین(علیه السلام) بود که به واسطه آن وتبلیغاتی که داشتند ،موج عظیمی در کوفه وشام بلکه همه ممالک اسلامی ایجاد کرد ؛حتی گفته شده که در مدت بیست سال قبل از قیام امام حسین(علیه السلام)یک انقلاب هم واقع نشد ،ولی در مدت بیست سال بعد از قیام امام حسین (علیه السلام) بیشتر از بیست انقلاب رخ داد که طی آن در سال د وم دولت بنی امیه ودر سال بیستم ،دولت بنی مروان برچیده شد.....

این موج دوم را موج دایمی دیگری باید مدد کند تا آن موج زنده بماند و آن موج سوم ، موج عزا ،نوحه سرایی ،گریه ، سینه زنی وزیارت امام حسین (علیه السلام) است عزاداری علاوه برآنکه شهادت و فداکاری و ایثار وشهادت پروری را به انسان می آموزد ، تعلیم وتعلم عمومی نیز مرهون همین مجالس است. تهذیب نفس خصوصا صبر،استقامت ،شجاعت، زیر بار ظلم نرفتن،از اثرات مستقیم آن است .نقش دیگر این مجالس زنده نمودن دو قانون بزرگ اسلام یعنی امر به معروف و نهی از منکر می باشد.......

1.نامه امام حسین علیه السلام برای اهل کوفه

در این روز امام حسین علیه السلام برای بزرگان کوفه نامه ای نوشتند و آن را به قیس بن مسهّر صیداوی دادند که به کوفه برساند.مأمورین بین راه قیس را گرفتند،و پس از آنکه او بر ضد یزید وابن زیاد سخن گفت، او را به شهادت رساندند.(1)

2.ورود عمر بن سعد به کربلا

در این روز عمر بن سعد با با شش یا نه هزار سوار برای قتل پسر پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم وارد کربلا شد و در مقابل آن حضرت لشکر گاه ساخت و خیمه برافروخت.ورود ابن سعد به کربلا در روز چهارم هم نقل شده است.(2)

1.قلائد النحور:ج محرم وصفر،ص41.

2.قلائد النحور:ج محرم وصفر،ص40.از مدینه تا مدینه :343. معالی السبطین:ج1ص301. فیض العلام:ص143.

1.ورود امام حسین علیه السلام به کربلا

بنابر مشهور در این روز در سال 61ه آقا ومولایمان حضرت اباعبدالله الحسین سید الشهداء علیه السلام با اهل بیت و اصحابشان وارد کربلای معلی شدند.(1)

در آنجا اسب حضرت حرکت نکرد.امام پرسیدند:نام این زمین چیست؟گفتند:"غاضریه"نام دیگرش را پرسیدند گفتند:"شاطئ الفرات"اسم دیگری هم دارد؟گفتند:"کربلا"هم می گویند.در این هنگام حضرت آهی کشیدند و گریه شدیدی نمودند و فرمودند:"اللهم انی أعوذ بک من الکرب و البلاء."به خدا قسم زمین کربلا همین است.به خدا قسم اینجا مردان ما را می کشند! بخدا قسم اینجا زنان و کودکان مارا به اسیری می برند! بخدا قسم اینجا پرده حرمت ما دریده می شود.ای جوان مردان ، فرود آیید که محل قبرهای ما اینجاست...."(2)

1. ارشاد:ج2ص84.قلائد النحور :جمحرم وصفر،ص24. الوقایع و الحوادث :ج2ص89. مناقب ابن شهر آشوب :ج4ص105. جلاء العیون :379. معالی السبطین:ج1ص285.

2. از مدینه تا مدینه :ص236. فیض العلام :ص142.

مشروح وقایع روز اول ماه محرّم

1.آغاز ایام حسینی

اولین روز از ماه حزن و اندوه آل محمدعلیهم السلام است،که همه انبیاء وملائکه و شیعیان و دوستان اهل بیت علیهم السلام محزون اند.باید گفت:ماه حزن واندوه تمام عالم است،چرا که

                                           آتش عشق حسینی

پیامبراکرم(صلی الله علیه وآله) : برای شهادت حسین(علیه السلام) حرارت و گرمایی در دل مؤمنان است

که هرگز خاموش نمی شود. 

                                              دیده های خندان

پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) : فاطمه جان ! روز قیامت هرچشمی گریان است ؛ مگر چشمی که در

عزای حسین گریسته باشد ، که آن چشم در قیامت خندان است و به نعمتهای بهشتی مژده داده

 می شود.

                                        محرم ماه سوگواری

امام رضا (علیه السلام) : هر گاه ماه محرم فرا می رسیدٰ ٰ پدرم(موسی بن جعفر علیه السلام ) دیگر خندان

 دیده نمی شد وغم و افسردگی بر او غلبه می یافت تا آن که ده روز از محرم می گذشت.روز دهم

محرم که می شدٰ آن روز ،روز مصیبت و اندوه و گریه پدرم بود.

                           پاداش شعر گفتن برای حسین (علیه السلام)

امام صادق(علیه السلام) به جعفربن عفان فرمود: هیچ کس نیست که درباره حسین(علیه سلام) شعری

بسراید و بگرید وبا آن بگریاند مگر آن که خداوند،بهشت را بر او واجب می کند و او را می آمرزد.

روزی حسین بن علی بن ابیطالب (علیه السلام) به منزل امام حسن مجتبی (علیه السلام) رفت ،

وچون به او نظر کرد، گریست ! امام حسین (علیه السلام) پرسید:چرا گریه می کنی؟ پاسخ داد :

گریه ام به خاطر رفتاری است که با تو می شود.

امام حسن (علیه السلام) فرمود:پیش آمد وظلمی که بر من وارد می شود زهری است که در کام

 من می ریزد ومرا به قتل می رساند، ولی ای اباعبدالله هیچ روزی مانندروز (شهادت) تونیست......

در آن روز سی هزار نفر که همگی ادعا می کنند از امت جدمان محمد(صلی الله علیه وآله وسلم) و

مسلمان هستند،تورا محاصره می کنند، وبرای کشتن وریختن خون تو وهتک احترامت واسیری

فرزندان و زنان تو و تاراج اموال تو همدست می شوند؛

در چنین وقتی ،خداوند متعال بنی امیه را لعنت می کند،آسمان خون و خاکستر فروریزد ،وهمه

 چیز، حتی حیوانات وحشی بیابان و ماهی های دریا به حال تو گریان شوند.......

ابن طاووس گوید: آنچه که بعد از تحقیق برای ما روشن شد این است که امام حسین (علیه السلام)

به عاقبت کارش (یعنی شهادت خود واسارت خانواده اش) عالم وآگاه بود، وتکلیف آن حضرت همان

 بود که با کمال اطمینان انجام داد.

                                                    برگرفته ازکتاب لهوف نوشته سید بن طاووس

خداوند جن را به سه گروه آفرید:

گروه: اول مارها ،عقربها وحشراتند؛

گروه: دوم: مثل باد در هوا روانند؛

 گروه سوم: حساب وعقاب دارند؛

خداوند انسان رانیز سه گروه افرید:

گروه اول: مانند حیواناتند؛

گروه دوم: جسم آدمی ولی روح شیطانی دارند؛

گروه سوم: در سایه خدا هستند،آن روزی که سایه ایی جز سایه او نیست؛

پنج چیز از لوازم پنج چیز است:

قومی که پیمان بشکنند ،دشمنانشان برآنها مسلط می شوند؛

کسانی که بر خلاف انچه که خدا فرموده ،قضاوت کنند ، فقر میان آنان رواج یابد؛

کسانی که میان آنان بی عفتی رواج یابد، مرگ ناگهانی میان آنان رواج میابد؛

کسانی که کم فروشی کنند، دچار قحطی شوند؛

کسانی که زکات ندهند ،به خشکسالی مبتلا گردند؛

پنج چیز از لوازم ایمان است که هر که آنها را نداشته باشد ،ایمان ندارد:

تسلیم در برابر امر خدا؛

راضی بودن به قضای الهی؛

سپردن کارها به خداوند؛

توکل برخداوند؛

صبر بر هنگام صدمه نخستین؛

                                                                 نهج الفصاحه ؛کلمات قصارپیامبر اعظم صلی الله علیه وآله

سلیم از عبداللَه بن عباس نقل میکند:

مردی خدمت پیامبر (ص) آمدوعرض کرد: ایا محبت علی برای من نفعی دارد؟!فرمود: وای بر تو! هرکس او را

دوست بدارد مرا دوست داشته وهرکس مرا دوست بدارد خدا را دوست داشته وهرکس خدارا دوست بدارد خدا

او را عذاب نمی کند.

منزلت محبین علی(ع) نزد پروردگار

ان مرد عرض کرد: دربارهً فضیلت محبت علی(ع) به من خبر بده.

در همان زمان جبرئیل نازل شد و حضرت از او سوال کرد وسخن ان مرد را برای او گفت.

خداوند به او وحی فرستاد:به محمد انتخاب شده ام از من سلام برسان وبه او بگو :

«تو نسبت به من همانگونه هستی که من خواسته ام؛ و علی نسبت به توهمانگونه است که تو نسبت به من

هستی؛و محبین علی نسبت به من همانگونه هستند که علی نسبت به تو است»

کتاب سلیم 73

                                      

            ترجمه خطبه ۱۱    

در جنگ جمل سال 36 هجری روز پنجشنبه پانزده جمادی الاخر هنگام دادن پرچم به دست فرزندش محمد حنفیه فرمود :

اگر کوه ها از جای کنده شوند تو استوار باش ،دندنها را بر هم بفشار ،کاسه سرت را به خدا عاریت

ده،پای بر زمین میخکوب کن،به صفوف پایانی لشگر دشمن بنگر ،از فراوانی دشمن چشم بپوش،

وبدان که پیروزی از سوی خدای سبحان است.....(آموزش نظامی) 

                                                                     ترجمه خطبه ۱۲         

پس از پیروزی در جنگ بصره در سال 36هجری یکی از یاران امام گفت:دوست داشتم برادرم با ما بود ومی دید که چگونه خدا تو را بر دشمنان پیروز کرد ....

امام (علیه السلام) پرسید:آیا فکر ودل برادرت با ما بود ؟ گفت :آری . امام (ع) فرمود : پس او هم

در این جنگ با ما بود ،بلکه با ما در این نبرد شریکند آنهایی که حضور ندارند،در صلب پدران

ورحم مادران می باشند ،ولی با ما هم عقیده اند ، به زودی متولد می شوند ، ودین وایمان

به وسیله آنان تقویت می گردد.

                                                       

 (شرکت آیندگان در پاداش گذشتگان،نقش نیت در پاداش اعمال )                    

حسین،پسر زید می گوید:از امام باقر(ع) پرسیدم : پدر ومادرم به فدایت باد! آیا پیامبر شوخی می کرد ؟

فرمود:...از مهربانی او به پیروانش آن بود که با آنان شوخی می کرد تا از بزرگی اش چنان برای آنها جلوه

نکندکه بدو ننگرند.

امام صادق(ع)نیز هدف شوخی حضرت را شاد کردن مخاطب بیان می کند ،نه ریشخند و تحقیر کردن

دیگران برای زبان آوری و گرم کردن مجلس.

عبد الله،پسر حارث می گوید:کسی را شوخ تر از رسول خدا ندیدم.