امیر المومنین در نامه ای به مالک اشتر می فرمایند:
از صلحى که دشمنت به آن دعوت مى کند و خشنودى خدا در آن است روى مگردان، زیرا صلح موجب آسایش لشگریان، و آسودگى خاطر آنها، و امنیت شهرهاى توست. ولى پس از صلح به کلى، از دشمن حذر کن، چه بسا که دشمن براى غافلگیر کردن تن به صلح دهد. در این زمینه طریق احتیاط گیر، و به راه خوش گمانى قدم مگذار.
اگر بین خود و دشمنت قراردادى بستى، یا از جانب خود به او لباس امان پوشاندى، به قراردادت وفا کن، و امان دادنت را به امانت رعایت نما، و خود را سپر تعهدات خود قرار ده، زیرا مردم بر چیزى از واجبات الهى چون بزرگ شمردن وفاى به پیمان- با همه هواهاى گوناگون و اختلاف آرایى که دارند- اتفاق ندارند. مشرکین هم علاوه بر مسلمین وفاى بر عهد را بر خود لازم مىدانستند، چرا که عواقب زشت پیمان شکنى را آزموده بودند. پس در آنچه به عهده گرفته اى خیانت نورز، و پیمان خود را مشکن، و دشمنت را گول مزن، که بر خداوند جز نادان بدبخت گستاخى نکند.
نهج البلاغة (للصبحی صالح)، ص: 442
دیدگاه‌ها (۲)
رضا
۱۷ فروردين ۹۴ ، ۲۱:۳۴
پاسخ:
۱۸ فروردين ۹۴، ۱۹:۴۳
ممنون آقا رضا
صحبت های شما قانع کننده است.
جامونده از شهدا
۱۸ فروردين ۹۴ ، ۱۶:۰۱
خیلی زیبا بود
با تبریک سال نو .خوشحال میشم به وبلاگ منم سر بزنید و از نظرتون استفاده کنم.ممنون
جامونده از شهدا
sangarak.persianblog.ir
پاسخ:
۱۸ فروردين ۹۴، ۱۹:۴۰
خواهش میکنم.
چشم خدمت میرسیم.