«یک دانشمند تمام‌عیار بود. آن وقت سطح ایمان عاشقانه‌ی این دانشمند آنچنان بود که نام و نان و مقام و عنوان و آینده‌ی دنیائىِ به ظاهر عاقلانه را رها کرد و رفت در کنار جناب امام موسای صدر در  لبنان و مشغول فعالیتهای جهادی شد.»

«دنیا و مقام برایش مهم نبود؛ نان و نام برایش مهم نبود؛ به نام کی تمام بشود، برایش اهمیتی نداشت. باانصاف بود، بیرودربایستی بود، شجاع بود، سرسخت بود. در عین لطافت و رقت و نازک‌مزاجی شاعرانه و عارفانه، در مقام جنگ یک سرباز سختکوش بود.»

«من خودم میدیدم شلیک آر. پی. جی را که نیروهای ما بلد نبودند، به آنها تعلیم میداد... همان لهجه‌ی عربی آر. بی. جی هم میگفت... حالا ببینید  دانشمند  فیزیک پلاسما ىِ در درجه‌ی عالی، در کنار شخصیت یک گروهبانِ تعلیم دهنده‌ی عملیات نظامی، آن هم با آن احساسات رقیق، آن هم با آن ایمان قوی و با آن سرسختی، چه ترکیبی میشود.»

«از اول  انقلاب هم در عرصه‌های حساس حضور داشت. رفت  کردستان و در جنگهایی که در آنجا بود حضور فعال داشت؛ بعد آمد تهران و  وزیر دفاع شد؛ بعد که جنگ شروع شد، وزارت و بقیه‌ی مناصب دولتی و مقامات را کنار گذاشت و آمد  اهواز، جنگید و ایستاد تا در ۳۱ خرداد سال ۶۰ به  شهادت رسید.»

بیانات  در دیدار با اعضای بسیجی هیأت علمی دانشگاه‌ها،  ۱۳۸۹/۰۴/۰۲