یوم الله ۹ دی تولد جدیدی بود که خطر های بزرگ را دفع و انقلاب را بیمه کرد.

فتنه ای که فکر جامعه را منحرف کند مهمتر از فتنه های سیاسی و اقتصادی است. راه نجات مشارکت گنندگان و ساکتین فتنه ۸۸ تبری علنی از آن رفتارهاست.

اگر ما تحلیل روشن از جریان ۹دی داشته باشیم ، خواهیم فهمید که چرا مقام معظم رهبری عنایت خاصی به این روز دارند و تا آنجایی که بنده اطلاع دارم هیچ کس به اندازه ایشان اهمیت این روز را درک نکرده است.

این روز در واقع خنثی کننده نقشه ای بود که شاید حدود دو دهه استکبار جهانی با کمک مزدوران داخلی اش آن را طراحی کرده بود.

طیف های مختلفی از سیاسیون داخلی و خارجی در اجرای این نقشه سهیم بودند، می شود گفت مثل جنگ احزاب یک ائتلافی بودند ازکفرونفاق ودنیا پرستان وفرصت طلبان وبعضی افراد که بی بصیرت بودند،هرچند سوء نیتی نداشتند طبعاً وقتی با آن نقشه های پیچیده وپرهزینه وطراحی شده وارد کار شدند ودرمقابل با روشنگری مقام معظم رهبری وتبعیت مردم ازایشان مواجه شدند، با آن فراست خدادادی که مردم حزب الهی وعلاقه مندان به انقلاب دارند همه آن نقشه ها را نقش برآب کردند. طبعاً برای دشمنان این مهم مصیبت بزرگی بود و یادآوری مصیبت هیچ وقت خوشایند نیست...........

یک قواعد کلی عقلی وشرعی داریم که با توجه به آنها عمده مسائل سیاسی اجتماعی مان می توانیم حل کنیم.

یک حادثه ای اتفاق افتاد که طیف های مختلفی در آن شرکت داشتند و به طور کلی می شود اینطور تقسیم بندی کرد؛ بعضی ها آگاهانه و از روی عناد و به قصد براندازی نظام اقدام کردند بعضی دیگر به قول طلبه ها به قصد ضروری ، یعنی با اینکه اصالتا قصدشان براندازی نبود ولی ابایی هم نداشتند.

یعنی با اینکه می دانستند اگر این حرکت فتنه انگیز انجام بگیرد، نظام اسلامی از بین خواهد رفت ولی از این کار ابایی نداشتند.اینها مراتب شناخت شان و انگیزه هایشان متفاوت بود.

کسانی که عملکردشان از روی عناد بوده و همچنان بر آن باقی هستند وآنهایی که معاند هستند ، قاعدتا به این زودی برنمی گردند ، یا آن کسانی که قصد ضروری نسبت به براندازی داشتند یعنی می دانستند اگر این حرکت ادامه پیدا کند، انقلاب ازبین می رود و ابایی نداشتند ،‌ اینها همه وجودشان همچنان مایه خطر است وقطعاً اینها را باید معرفی کرد، وباید از برنامه هایشان واز فعالیتشان جلوگیری کرد. یعنی باید با این دسته مبارزه کرد، همان طوری که درصدراسلام با کفار و منافقین و کسانی که با دشمنان خارج از مرزها ارتباط داشته اند می بایستی مبارزه کرد، امروز هم همین طور است. اگر حفظ این نظام واجب است،دفع دشمن هم واجب است.

اگر کسانی غفلت کرده اند یا واقعاً پشیمان شده اند، باید پذیرفت.البته علامت پشیمانی شان هم این است که به نحوی از فتنه گران تبری جویند.

خطر هیچ وقت منحصر به فتنه نیست بلکه انحراف هم خطر بسیار مهمی است که نباید ازآن غفلت کرد.

منتهی در ارزیابی خطر و موقعی که یک خطری برجسته شود، شرایط فرق می کند....

آدمی قابل تغییر است،یک وقتی در مسیر خوبی حرکت می کند باید تائیدش کرد، یک وقت منحرف می شود باید نصیحتش کرد. اگر لجبازی کرد باید با او مخالفت کرد. اگر انسان از کسی در یک زمان حمایت کرد، معنایش این نیست که همیشه باید حمایت کنیم.

هرجا ما حق انتخاب داریم باید اصلح را انتخاب کنیم ولی اگر مطمئن هستیم که اصلح رای نمی آورد حمایت از او کار لغوی است...

اما کلام در این است که غالباً با این یقین،عدم رای آوری را افراد القا می کنند در حالی که واقعی نیست...

بنابراین فقط در جایی می شودگفت که صالح به جای اصلح تبلیغ و انتخاب شود که یقین داشته باشیم که گزینه اصلح رای نمی آورد ولی چنین یقینی بسیار نادر است.