به رهبری حسین

اول. بزرگی یک "واقعه" را از بازتاب‌هایی که در "جامعه" و "تاریخ" می‌گذارد، می‌توان فهمید. هرچقدر، یک حادثه بزرگ‌تر، تأثیرات آن هم بیشتر. آنچه در واقعه‌ی عاشورای سال ۶۱ هجری و قیام سیدالشهداء علیه‌السلام رقم خورد هم از همین جنس است.

قیام آن حضرت، اگرچه به دلیل عدم همراهی مردم - به‌واسطه‌ی انحرافی که در امت اسلامی بعد از فوت پیامبر به وجود آمده بود- به نتیجه‌ی "تشکیل حکومت اسلامی" ختم نشد، اما نتیجه‌ی دیگر آن، یعنی "شهادت" آن حضرت و یارانش، تأثیراتی را در جهان پدیدار آورد که همچنان باقی است.

در حقیقت، «مبارزه امام حسین دو وجه دارد و ممکن است دو نتیجه به بار بیاورد؛ اما هر دو نتیجه خوب است. یک نتیجه این بود که امام حسین علیه‌السلام بتواند بر حکومت یزید پیروز شود و قدرت را از چنگ کسانی که با زور بر سر مردم می‌کوبیدند و سرنوشت مردم را تباه می‌کردند، خارج کند و کار را در مسیر صحیح خود بیندازد. اگر این کار صورت می‌گرفت، البته باز مسیر تاریخ عوض می‌شد.

یک وجه دیگر این بود که امام حسین نتواند به هر دلیلی این پیروزی سیاسی و نظامی را به دست بیاورد؛ آن وقت امام حسین در این‌جا دیگر نه با زبان، بلکه با خون، با مظلومیت، با زبانی که تاریخ تا ابد آن را فراموش نخواهد کرد، حرف خود را مثل یک جریان مداوم و غیرقابل انقطاع در تاریخ به جریان می‌اندازد.»(۱۳۷۹/۰۱/۲۶)

دوم. ۱۴ قرن پس از واقعه‌ی عاشورا، این «جریان مداوم و غیرقابل انقطاع»، در گوشه‌ی دیگری از جهان، و در کشوری به نام ایران، موجب پدید آوردن قیام دیگری از جنس قیام عاشورایی حسین بن علی علیه‌السلام شد. به سخنی دیگر، «کاری که در زمان امام حسین علیه‌السلام انجام گرفت، نسخه‌ی کوچکش هم در زمان امام ما انجام گرفت؛ منتها آن‌جا به نتیجه‌ی «شهادت» رسید، این‌جا به نتیجه‌ی «حکومت». این همان است؛ فرقی نمی‌کند. هدف امام حسین علیه‌السلام با هدف امام بزرگوار ما یکی بود.»(۱۳۷۴/۰۳/۱۹)

یک دلیل آن هم بی‌تردید، «حضور مردمی» در نهضت امام خمینی رحمه‌الله‌علیه بود. «حضور مردمی و گسترش مردمی در طول یک سال، یک سال و نیم در یک کشور وسیعی مثل کشور ما انجام گرفت.

همان شعاری که مردم در تهران می‌دادند، در فلان روستا در دوردست هم که مردم راه‌پیمایی می‌کردند، همان شعار را می‌دادند. لذا امام آن‌وقت -آن‌طور که به ما اطّلاع دادند- فرموده بودند این انقلاب پیروز خواهد شد.»(۱۳۹۵/۰۹/۰۳)
 
سوم. و این «جریان مداوم و غیرقابل انقطاع»، حالا بعد از گذشت چهل سال از پیروزی انقلاب اسلامی، متصل به «پدیده‌ای عظیم و بی‌نظیر» در جهان شده است موسوم به «راهپیمایی اربعین».

«این راه‌پیمایی عظیم و باشکوه که حقیقتاً یک پدیده‌ی عظیم تاریخی است... معمولاً در این‌جور پدیده‌هایی که انسان مشاهده می‌کند که تبلیغاتی برای آن انجام نگرفته لکن ناگهان یک پدیده‌ای در محیط دید انسان بُروز می‌کند، دست خدایی مشهودتر از همه‌جای دیگر است.»(۱۳۹۵/۰۹/۰۳)

معمولا «برای اینکه ده هزار نفر، پنجاه هزار نفر را یک جا جمع کنند، چقدر تلاش تبلیغاتی در دنیا انجام می‌گیرد، آخرش هم نمی‌شود. {اما} اینجا با وجود موانع فراوان، از ایران فقط دو میلیون نفر برای پیاده‌روی هشتاد کیلومتری بلند می‌شوند می‌روند کربلا؛ چند برابر آن [هم] از خود عراق و از مناطق دیگر.»(۱۳۹۵/۰۹/۰۳)

تاریخ هایی که پایان هر پاراگراف زده شده نشان دهنده تاریخ متن سخنرانی  رهبرعزیزمان میباشد.