حواریون

اساسا علامه جعفری در برخورد با همسر، جایگاه علمی و اجتماعی خویش را فراموش می‌‏کرد و هیچگاه سختی و مشکالت مربوط به کارهای خویش را با خود به خانه نمی آورد. اگر هم خسته بود، به سخنان همسرش نیکو گوش میداد و اظهارات معقول و منطقی را می‏‌پذیرفت. از کوشش های همسرش مدام در مناسبت‌‏های مقتضی قدردانی می‌‏کرد.

🌐منبع: گلی زواره، سرای اهل صفا، ص ۲۶۹، به نقل از علیرضا جعفری (فرزند علامه محمد تقی جعفری)