بسم رب الشهداء و الصدیقین

یادمان نخواهد رفت که جریان انقلاب اسلامی، مرحله ساخت نظام اسلامی و ساختار سازی دولت اسلامی تا حرکت موعود عالمیان و انقلاب جهانی حضرت مهدی(عج) همه همه مرهون جانبازی مجاهدان و خون شهیدان غریب و مظلوم سال‌های ابتدائی مبارزه با رژیم پهلوی است.همه مرهون آن ستارگان سحرگاه هستیم که امروز بر سر سفره زحمات و مجاهدتها و خون دلهای یاوران گمنام خمینی عزیز در سال های تنهایی مبارزه نشسته‌ایم که نباید از این تاریخ غربت زده غفلت کنیم.

مهاجرتها،شکنجه‌های زندانهای سرد وتاریک آن مجاهدان بی نام و نشان سالهای دور انقلاب،امنیت و اقتدار وعزت امروز و فردای ملت ولایت پرست ایران را ساخته است.

یکی از آن ستارگان آسمان انقلاب اسلامی در گلوگاه تاریخ خمینی کبیر،همانا عبدصالح، چریک انقلابی، عارف دل سوخته،مجاهد فی الله و فی سبیل الله و سلاله پاک صدیقه کبری و منتظر واقعی امام عصر(عج)شهید مظلوم و غریب شهید سید علی اندرزگو است.

شهید سیدعلی اندرزگو

شهید سیدعلی اندرزگو در رمضان سال 1318 ش در تهران به دنیا آمد. سختی معیشت، او را از تحصیل بازداشت و به کار گمارد، ولی در همان حال به علوم دینی روی آورد و دروس فقه و اصول را طی کرد.

شهید اندرزگو در نوجوانی با شهید نواب صفوی آشنا شد و در ستم‏ستیزی، از او الهام گرفت. وی در قیام 15 خرداد، به عرصه مبارزه با رژیم گام نهاد و مورد تعقیب مزدوران ساواک قرار گرفت. شهید اندرزگو پس از قیام 15 خرداد دستگیر شد و در زیر شکنجه‏ های سخت، لب به سخن نگشود تا آزاد گردید. از آن زمان، وارد شاخه نظامی هیئت مؤتلفه اسلامی شد و در اولین اقدام، در اعدام انقلابی حسنعلی منصور، سرسپرده آمریکا و عامل تصویب کاپیتولاسیون و تبعید امام خمینی(ره) همکاری نمود. در آن ترور، شهید اندرزگو با این که بیشتر از 19 سال نداشت، اما نقش مهمی ایفا کرد. از آن پس، رژیم، به شدت در تعقیب او بود و شهید اندرزگو مجبور شد که دائماً جابجا شود.

شهید اندرزگو برای این که مورد شناسایی ساواک قرار نگیرد، با نام‏های مستعار و قیافه‏ های متفاوت آشکار می‏شد. اندرزگو، نقش مهمی در وارد کردن اسلحه به ایران برای مبارزه مسلحانه با رژیم داشت و برای این منظور به کشورهای دیگری سفر می‏کرد. ساواک پس از سال‏ها تعقیب و گریز، سرانجام با کنترل مکالمات تلفنی مناطق وسیعی از تهران، او را شناسایی نمود و دریافت که در 19 ماه مبارک رمضان مهمان یکی از دوستان خواهد بود. محل، مورد محاصره قرار گرفت و شهید که راه فرار نمی‏دید، اسنادی را که در جیب داشت به دهان برد و خورد تا به دست ساواک نیافتند. دژخیمان رژیم پس از درگیری که با او پیدا کردند، او را مجروح ساختند. با این حال، از این می‏ترسیدند که اندرزگو، به خودش مواد منفجره بسته باشد. این شهید والامقام سرانجام، طی این درگیری در دوم شهریور 1357 با زبان روزه در 39 سالگی شربت شهادت نوشید و به آرزوی دیرینه‏اش دست یافت. شهید اندرزگو قصد ترور شاه را داشت که شهادتش مانع انجام این نقشه گردید.