"وقتی که اشراف ــ به‌قول خودشان ــ و اعیان و متمکنین و یال و کوپال‌دارها متصدی امور یک کشور شدند، قهراً اینها مردم را به حساب نمی‌‏آورند. این یک امر قهری است".

امام خمینی (ره) اشرافی‌گری را ریشه ظلم بر مردم می داند و اگر مسئولین یک جامعه دچار اشرافی‌گری شوند ظلم آنها بر مردم روا خواهد شد و طبق سخنان امام علی (ع) حکومت با ظلم ،دوام نخواهد آورد. حضرت امام(ره) بارها به مسئولین جمهوری اسلامی ایران توصیه کرده‌اند: "همه شما باید کوشش کنید ، هر کس در هر وزارتخانه هست باید کوشش کند که اجزای این وزارتخانه، افرادی که در آن وزارتخانه هستند، وضع روحی‏اش جوری باشد که با مردم بسازد. مردم باز احساس نکنند که در این وزارتخانه وقتی ما بخواهیم کارمان را به وزیر بدهیم، باید یک مدتی دم در بایستیم ، این وضع اگر یک وقت ـ خدای نخواسته ـ دیدید دارد این طور می‌‏شود، بدانید که دارید رو به تباهی می‌‏روید. اگر بین مردم فرق می‌گذارید و یک ثروتمند و یک بقال سر محله برای شما فرق می کند آن روز ، روز حرکت به سمت تباهی است. (صحیفه امام خمینی (ره)جلد 18 )"

یکی از نقاط برجسته در کلام امام خمینی(ره)‌ این است که صاحبین واقعی نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران را پابرهنگان می دانند و مدام بر این اصل تاکید دارند ایشان طی سخنانی که در دیدار مسئولین نظام در تاریخ 7/6/ 61 داشته اند، می‌فرمایند :
"برای حیثیت خودتان، برای حیثیت کشورتان، باید این سر و پا برهنه ‏ها را نگه‏شان دارید؛. اگر یک وقت سر خورده بشوند از دولت و خیال کنند که دولت دارد برای خودش یک کارهایی انجام می‏دهد و برای ما نیست و چطور، آن وقت هست که شما هر کدامتان ـ خدای نخواسته ـ از بین بروید، یک کسی برایتان فاتحه نمی‏‌خواند. 7/6/ 61"

این نکته حائز اهمیت است که مسئولین نظام در هر زمان باید بر این اصل تاکید داشته باشند که به مرز اشرافی گری نزدیک نشوند وگرنه از جانب مردم طرد خواهند شد . هدف اساسى،خدمت به مردم است و وقف مردم شدن و اگر یک مسئول به ظواهر دنیایی و اشرافی گیری روی آورد و مشغول آن باشد از خدمت به مردم غافل شده و به انحراف رفته است.

"ملت عدالت می‌‏خواهد، اتاق بزرگ نمی‌‏خواهد. ملت وزارتخانه می‌‏خواهد، وزارتخانۀ اسلامی، نه آن وزارتخانۀ کاخ دادگستری، کاخ نخست‌‏وزیری، کاخ وزارتِ مالی، هی کاخ! کاخ مال ملت است. این تزییناتی که الآن در این کاخ‌ها موجود است، علاوه بر اینکه بسیار‌ی‌‏اش یا بعضی‏‌اش از محرّمات است و حتماً باید دولت توجه کند به آن، دولتی که می‌‏گوید دولت اسلامی است ـ و هستند ـ نباید تحت تأثیر واقع بشود و هر طوری سابق بوده‌‌ همان طوری که در زمان محمدرضاشاه خان بوده است حالا هم‌‌ همان فرم باشد. پس شما چکاره‌‏اید! تو که می‌‏گویی من مسلمان هستم، چکاره هستی؟ ما یکی‏ یکی باید بگوییم؟ دانه‌‏دانه باید بسپاریم؟ این‌ها باید اصلاح بشود و شما‌ها ـ من می‌‏دانم ـ مسلمانید ـ من همۀ افراد این‌ها را بعضی‏شان را می‌‏شناسم، بعضی‏شان را هم معرفی کرده‌‏اند به من ـ این‌ها همه متعهدند، همه مسلمانند، لکن ضعیف‌‏النفسند! می‌‏ترسند که مبادا یک وقت میهمانی از اجانب بیاید در کاخ دادگستری یا در کاخ نخست‏‌وزیری و آنجا ببیند که یک [محیط] محقری است؛ باید حتماً به فرم غرب باشد؟!(15/12/1357)